Rock ’n roll physics

Een jurist, socioloog en een fysicus filosoferen in een groot conferentiecentrum over hun relaties.

De jurist merkt op:”Ik heb een vrouw en ik heb een vriendin. Mijn vrouw weet niet van mijn vriendin, mijn vriendin weet niet van mijn vrouw. Ik voel me daar goed bij.” De socioloog, denkt even na en zegt:” Ik heb een vrouw en ik heb een vriendin. Mijn vrouw weet van mijn vriendin, mijn vriendin weet van mijn vrouw. Als ik bij mijn vriendin ben, is mijn vrouw bij haar vriend. We voelen ons daar goed bij.” De fysicus stelt:”Ik heb een vrouw en ik heb een vriendin. Mijn vrouw weet van mijn vriendin, mijn vriendin weet van mijn vrouw. Tegen mijn vrouw zeg ik dat ik bij mijn vriendin ben, tegen mijn vriendin zeg ik dat ik bij mijn vrouw ben. Dan kan ik tenminste ongestoord werken.”

Een paar jaar geleden was ik op de grote American Physics Society meeting van de Division of Plasma Physics (APS-DPP) in Orlando. Het was een goed georganiseerde conferentie, met ongeveer 2000 deelnemers. Natuurlijk waren er fysici van universiteiten en onderzoekscentra maar ook mensen uit het onderwijs en het bedrijfsleven. Een van mijn vrienden, Ed S., zat in de organisatie, en we hadden afgesproken op de woensdagavond eens bij te bieren.

Ed zag er bedrukt uit. Hij had net een gesprek gehad met de manager van het hotel. We mogen volgend jaar weer niet terugkomen, klaagde hij. Ieder jaar ben ik 6 maanden bezig om een goed conferentieoord voor een redelijke prijs te vinden. En altijd krijg ik al na twee dagen te horen dat we het volgende jaar niet meer welkom zijn.

Ik was nogal verbaasd. Wat kon de reden zijn? Televisies door de ruiten, kotsen in de pool, male-only groepsseks met cocaïne overdoses in de fitnessruimte? Ik was er niet van op de hoogte dat zich dat soort excessen voordeed. Integendeel, mompelde Ed vermoeid. Hij nam een slok bier en schudde moedeloos zijn hoofd. Integendeel? Ik keek Ed vragend aan. Hij had niet veel aansporing nodig om zijn frustratie te verwoorden.

We organiseren werksessies van 8 uur ’s ochtends tot 10 uur ’s avonds. Dat is de enige manier om alle aspecten aan de orde te laten komen. En de fysici volgen al die sessies dan ook braaf. Maar dat moeten ze helemaal niet doen. Hij draaide met z’n ogen. Kunnen ze niet gewoon alleen gaan naar die sessies die echt van belang zijn voor ze? Op deze manier draait het hotel geen baromzet, en de staf krijgt geen tips.

But it doesn’t stop there. Ed werd een beetje verbeten. Er gloeide een woede in zijn ogen die ik nooit eerder had gezien. Dan gaan we naar onze kamers, vervolgde hij, en werken alle e-mails af alsof we gewoon op ons werk zijn. En dan … Hij hief zijn beide armen in wanhoop op. En dan gaan we slapen. Do you get it? Those physicists don’t watch porn! Voor 2000  conferentiedeelnemers verwacht het hotel een bepaalde pay-tv omzet, en daar komen we bij lange niet aan. Uiteindelijk is na twee dagen duidelijk dat er aan ons niets verdiend wordt, en mogen we volgend jaar niet terug komen. Het is om moedeloos van te worden.

Het was een eye-opener. Iedere keer als ik een professional ontmoet die een conferentie organiseert vraag ik tussen neus en lippen door:”En, mogen jullie ieder jaar terugkomen op het conferentieoord?” Juristen, medicijnmannen, en tandartsen knikken altijd trots dat ze mogen terugkomen. Ja ja…

En als mijn vrouw mij verontwaardigd met mijn creditcardslip confronteert, zeg ik: “Schatje, ik deed het voor de natuurkunde.”